Prezydent opuszcza Pałac Prezydencki bez stresu i z poczuciem spełnienia. Po latach służby dla kraju, żegna się z miejscem, które było nie tylko centrum władzy, ale także symbolem odpowiedzialności, decyzji i ważnych momentów w historii państwa. Otoczony najbliższymi współpracownikami i rodziną, prezydent nie okazuje napięcia – przeciwnie, promieniuje spokojem i wdzięcznością.
W przemówieniu podkreśla, że był to czas intensywny, pełen wyzwań, ale również wyjątkowych doświadczeń. Dziękuje narodowi za zaufanie, a współpracownikom za lojalność i codzienną pracę. Odejście z urzędu traktuje jako naturalny etap, nie koniec – zapewnia, że nadal zamierza działać na rzecz dobra wspólnego, choć już poza murami pałacu.
Atmosfera uroczystości pożegnalnej jest pełna godności i refleksji, ale nie brakuje też uśmiechu. Prezydent z uściskiem dłoni żegna się ze strażnikami, personelem i doradcami. Przez bramę Pałacu Prezydenckiego wychodzi spokojnym krokiem, jakby mówił: „Zrobiłem, co mogłem, teraz czas na nowych liderów.” To pożegnanie bez goryczy – z klasą, spokojem i nadzieją na przyszło
ść.