Widok kardynałów przy grobie św. Franciszka wywołał wśród wiernych żywiołową i pełną emocji reakcję. Gdy tylko w ich stronę skierowały się purpurowe postacie, tłum zgromadzony w długiej kolejce natychmiast ożywił się – słychać było szepty, okrzyki zachwytu, a niektórzy nawet klękali na ziemi. Ludzie wyciągali ręce, by choć na chwilę dotknąć szat dostojników, robiąc zdjęcia i nagrywając krótkie filmy.
W obliczu takiej atmosfery organizatorzy uroczystości szybko zdecydowali o wstrzymaniu ruchu pielgrzymów zmierzających do grobu. Kolejka została zatrzymana, by kardynałowie mogli w skupieniu i modlitwie oddać hołd świętemu bez przeszkód. Strażnicy pilnowali porządku, ale nie musieli używać siły – wierni, choć podekscytowani, zachowywali pełen szacunku dystans.
Obecność kardynałów miała symboliczne znaczenie – ich modlitwa nad grobem św. Franciszka była nie tylko hołdem, ale też wyrazem jedności Kościoła w duchu prostoty i braterstwa, które głosił Biedaczyna z Asyżu. Ta chwila na długo pozostanie w pamięci uczestników, jako niezwykłe doświadczenie bliskości Kościoła hierarchicznego z wiernymi. Świadkowie opowiadali później, że odczuwali wówczas szczególną duchową atmosferę – ciszę przerywaną tylko szeptami modlitw i wzruszenia, a także poczucie uczestnictwa w czymś wyjątkowym.
Całe wydarzenie pokazało, jak wielką siłę emocji i wiary potrafi wzbudzić spotkanie wiernych z przedstawicielami Kościoła, zwłaszcza w tak świętym miejscu jak grób św. Franci
szka.