Polityczny samobój czy oczyszczenie szeregów? Refleksje po wpisach „małych koalicjantów”
Ostatnie wypowiedzi przedstawicieli tzw. „małych koalicjantów” w rządzie Donalda Tuska wywołały burzę w mediach społecznościowych i na scenie politycznej. Wpisy liderów Lewicy, Polski 2050 czy PSL dotyczące kierunku działań rządu, kadrowych nominacji czy relacji z Platformą Obywatelską, rodzą pytanie: czy to próba politycznego samobójstwa, czy może świadome oczyszczanie własnych szeregów i odcinanie się od dominacji PO?
Z jednej strony, dla wielu wyborców te wystąpienia wyglądają na wewnętrzne rozłamy i oznaki braku spójności w koalicji. Krytykowanie decyzji rządu, którego jest się częścią, sprawia wrażenie chaosu i rozbijania jedności, tak potrzebnej w trudnym czasie zmian instytucjonalnych i walki o niezależność sądów czy mediów publicznych. Dla PiS to idealna okazja do wykorzystania tych tarć jako dowodu na niezdolność obecnego obozu do rządzenia.
Z drugiej strony, te „buntownicze” głosy mogą być formą sygnału do własnych wyborców, że mniejsze partie nie zniknęły w cieniu Platformy i wciąż mają swoją tożsamość. Pokazują, że mają odwagę mówić własnym głosem i bronić wartości, które obiecywały w kampanii. Nie chodzi tu o zerwanie koalicji, lecz o przypomnienie o własnym istnieniu – nawet jeśli odbywa się to kosztem chwilowego napięcia.
Możliwe jest też, że to forma presji na Tuska, by dał większy wpływ partnerom koalicyjnym przy podejmowaniu decyzji. Choć Platforma zdobyła najwięcej mandatów, bez pozostałych ugrupowań nie byłaby dziś u władzy – przypomnienie o tym może być konieczne.
Czy to polityczny samobój? Tylko jeśli zabraknie dalszego dialogu. Czy to oczyszczenie? Być może – jeśli posłuży do wytyczenia wyraźniejszych granic i zwiększenia transparentności.
Jedno jest pewne: „mali koalicjanci” postawili wszystko na jedną kartę. Teraz muszą pokazać, że ich odwaga to nie destrukcja, lecz budowanie nowej jakości.