“Po porażce Polek przyszły bardzo złe wieści. A było naprawdę blisko”
—
Po porażce Polek przyszły bardzo złe wieści. A było naprawdę blisko
Wczorajszy wieczór miał być świętem siatkówki, pełnym emocji i nadziei na wielki sukces. Reprezentacja Polski kobiet stanęła do walki z aktualnymi mistrzyniami Europy w decydującym meczu turnieju kwalifikacyjnego do Igrzysk Olimpijskich. Mecz trzymał w napięciu od pierwszej do ostatniej piłki, a nasze zawodniczki były o krok od spełnienia olimpijskich marzeń. Niestety, po zaciętym tie-breaku, biało-czerwone musiały uznać wyższość rywalek, a wraz z końcowym gwizdkiem przyszła jeszcze gorsza wiadomość.
Mecz, który mógł zmienić wszystko
Spotkanie rozpoczęło się od znakomitej gry Polek. Wysoka forma Magdaleny Stysiak i skuteczna gra na środku Joanny Pacak dawała powody do optymizmu. Pierwszy set padł łupem biało-czerwonych po emocjonującym finiszu 26:24. Drugi set był równie wyrównany, ale tym razem to przeciwniczki zachowały więcej zimnej krwi i wyrównały stan meczu.
Kibice na trybunach i przed telewizorami trzymali kciuki, wierząc, że dziewczyny dadzą radę. Trzeci set przyniósł ogromne emocje, ale to Polki znowu wyszły na prowadzenie. Niestety, w czwartym secie rywalki wróciły do gry, dominując zagrywką i blokiem. O wszystkim miał zadecydować tie-break, w którym los zdawał się sprzyjać Polkom. Prowadziły 11:8, jednak seria błędów i nieporozumień sprawiła, że straciły prowadzenie. Ostatecznie przegrały 13:15.
Zła wiadomość zza kulis
Zaraz po meczu, kiedy jeszcze trwały pomeczowe analizy i pierwsze łzy zawodu pojawiły się na twarzach zawodniczek, do mediów dotarła informacja, która pogłębiła dramat drużyny. Z powodów proceduralnych, Polska nie zostanie uwzględniona nawet jako rezerwowy zespół w przypadku wycofania się innych drużyn z turnieju olimpijskiego.
Decyzję podjęła Międzynarodowa Federacja Piłki Siatkowej (FIVB), tłumacząc się nowymi przepisami wprowadzonymi w lutym tego roku, które jasno określają, że jedynie drużyny zajmujące miejsca 1–2 w turniejach kwalifikacyjnych mają zagwarantowany awans lub możliwość wejścia z listy rezerwowej. Polska zajęła miejsce trzecie, mimo że punktacja była niemal identyczna jak drużyny z drugiego miejsca.
W praktyce oznacza to, że marzenia o Paryżu 2024 dla naszej reprezentacji kobiet właśnie się zakończyły – i to w momencie, kiedy wydawało się, że są niemal na wyciągnięcie ręki.
Reakcje i łzy po meczu
– Nie wiem, co powiedzieć. Dałyśmy z siebie wszystko, naprawdę wszystko. Walczyłyśmy o każdą piłkę. A teraz to wszystko… po prostu nie wystarczyło – mówiła ze łzami w oczach kapitan drużyny, Maria Stenzel.
Trener Stefano Lavarini nie krył rozgoryczenia:
– Jestem dumny z drużyny. Graliśmy świetnie, ale zabrakło detali. A potem ta decyzja FIVB… To cios. Dziewczyny zasłużyły, by jechać do Paryża.
Na konferencji prasowej atmosfera była pełna napięcia. Dziennikarze dopytywali o możliwość odwołania się od decyzji FIVB, jednak Polski Związek Piłki Siatkowej przyznał, że regulamin nie daje pola do manewru.
Fani nie kryją rozczarowania
Na forach internetowych i w mediach społecznościowych zawrzało. Kibice nie szczędzili gorzkich słów pod adresem FIVB. Wiele osób wskazywało, że system kwalifikacji do igrzysk jest nieczytelny i niesprawiedliwy.
„Nie można być o krok od awansu i zostać całkowicie pominiętym tylko dlatego, że ktoś przegrał jeden set więcej! To nie fair!” – pisał jeden z kibiców na Twitterze.
Wielu fanów deklarowało też, że mimo wszystko będą wspierać reprezentację, a dla nich dziewczyny i tak są bohaterkami. Hashtag #DumniZMimoWszystko szybko zaczął zdobywać popularność.
Co dalej z kadrą?
Porażka i brak kwalifikacji olimpijskiej to moment, który zawsze prowadzi do pytań o przyszłość. Czy Lavarini zostanie na stanowisku selekcjonera? Czy kadra przejdzie gruntowną zmianę? A może przeciwnie – zespół powinien zostać utrzymany i budowany na przyszłość?
Według nieoficjalnych informacji, kontrakt Lavarinego obowiązuje do końca 2025 roku, ale klauzula umożliwia wcześniejsze rozwiązanie umowy w przypadku nieosiągnięcia kluczowych celów sportowych. Decyzje mają zapaść w najbliższych tygodniach, jednak związek będzie analizował nie tylko wynik, ale także styl gry, rozwój drużyny i atmosferę w zespole.
Wśród zawodniczek również nie brakuje pytań o przyszłość. Czy starsze zawodniczki zdecydują się zakończyć kariery reprezentacyjne? Czy na ich miejsce wkroczą młodsze, jak Julia Orzoł czy Martyna Łukasik, które już w tym sezonie pokazały ogromny potencjał?
Podsumowanie
Wydawało się, że to będzie ten moment. Że Polska po raz pierwszy od lat pojedzie na igrzyska w roli drużyny, z którą trzeba się liczyć. Emocje, walka, determinacja – wszystko było. Ale czasem to po prostu nie wystarcza. A gdy po sportowej porażce przychodzi jeszcze biurokratyczny cios, ból staje się jeszcze trudniejszy do zniesienia.
Dla polskiej siatkówki kobiet to bolesna lekcja. Ale też być może początek czegoś nowego. Bo jak powiedziała po meczu jedna z zawodniczek:
– Dzisiaj płaczemy. Ale jutro wstaniemy i zaczniemy walczyć od nowa.
—