On opowiedział o swojej stracie i wspomnieniach w wywiadzie dla “Fakte”
W ostatnim wywiadzie udzielonym magazynowi “Fakte”, znany aktor i reżyser, Adam Kowalski, po raz pierwszy otworzył się na temat trudnych doświadczeń z przeszłości, które wciąż mają wpływ na jego życie zawodowe i prywatne. W rozmowie z dziennikarzem, podzielił się swoimi wspomnieniami o utracie bliskich oraz o tym, jak te doświadczenia kształtowały jego osobowość i twórczość.
Utrata, która zmieniła wszystko
Adam Kowalski nie jest obcym tematem w polskim kinie. W ciągu swojej kariery zdobył uznanie zarówno za role w filmach, jak i za reżyserię. Jednak to, co dla wielu może być tylko zawodowym sukcesem, dla niego ma głębsze znaczenie. W wieku 23 lat stracił swoją matkę, a kilka lat później również ojca. W wywiadzie przyznał, że te wydarzenia były momentem przełomowym w jego życiu.
„Pamiętam, jakby to było wczoraj. Moja mama odeszła, a ja byłem jeszcze młodym chłopakiem, który dopiero wchodził w dorosłe życie. To była najtrudniejsza chwila, jaką kiedykolwiek przeżyłem. Miałem wrażenie, że coś we mnie pękło, że świat stracił sens” – mówi Adam z widocznym wzruszeniem. „Po jej śmierci wszystko zaczęło się zmieniać. Wydawało mi się, że z każdą chwilą staję się coraz bardziej obcy dla samego siebie.”
Kowalski wspomina, jak w tamtym czasie próbował znaleźć ujście dla swojej żalu i smutku w sztuce. To właśnie wtedy po raz pierwszy poczuł, że aktorstwo i reżyseria mogą stać się formą terapii. „Nie wiedziałem, jak poradzić sobie z tym wszystkim. I wtedy zacząłem grać, zacząłem tworzyć. To było moje jedyne miejsce, gdzie mogłem poczuć, że jestem w stanie wyrazić to, co czuję.”
Wspomnienia, które nie znikają
Choć od śmierci matki minęło już kilkanaście lat, wspomnienia wciąż są żywe w jego sercu. W trakcie rozmowy z dziennikarzem nie ukrywał, że wiele decyzji życiowych, jakie podejmował w swojej karierze, wynikały z tych doświadczeń. „Z każdą rolą starałem się wyjść poza siebie. Przez długi czas byłem w stanie nie tylko grać postaci, ale również stawać się kimś innym. Może to była forma ucieczki. Może po prostu chciałem odnaleźć w tych postaciach coś, czego mi brakowało w życiu.”
Jednak nie wszystko było takie proste. Po śmierci ojca Adam poczuł się jakby znalazł się w próżni. Jego rodzina stała się coraz mniejsza, a on sam borykał się z poczuciem osamotnienia. „Z ojcem miałem bardzo trudną relację. Był to człowiek, który stawiał na pracę, na ambicję, na perfekcjonizm. Kiedy zmarł, poczułem ogromną pustkę. Choć byłem już dorosły, wciąż potrzebowałem jego obecności, nawet jeśli nigdy nie potrafiliśmy rozmawiać tak, jak chciałem. Jego śmierć była dla mnie ciosem, z którym nie umiałem sobie poradzić.”
Zrozumienie i proces leczenia
Pomimo trudnych chwil, Adam Kowalski wciąż stara się znaleźć równowagę. Z czasem zrozumiał, że jego życie nie opiera się tylko na wspomnieniach o utracie, ale również na możliwościach, które daje mu twórczość. „Zrozumiałem, że nie muszę żyć w przeszłości, że mogę tworzyć nowe wspomnienia, nowe doświadczenia. Wiem, że nie zapomnę o moich rodzicach, ale teraz nauczyłem się patrzeć na ich życie z innej perspektywy.”
W ostatnich latach Adam zaczął angażować się również w działania charytatywne, które mają na celu wsparcie osób, które doświadczyły podobnej straty. „Wiele osób nie ma takiego wsparcia, jak ja miałem, choćby w postaci sztuki. Dlatego postanowiłem pomagać. Chciałem, żeby inne osoby miały szansę wyjść z tego mroku, który czasem jest nie do zniesienia.”
Twórczość jako forma uzdrowienia
Adam przyznaje, że jego najnowszy film, który właśnie wchodzi na ekrany kin, jest jednym z najbardziej osobistych projektów, jakie kiedykolwiek zrealizował. Film opowiada historię młodego człowieka, który po śmierci rodziców stara się odnaleźć sens życia. Główna postać zmaga się z poczuciem winy, żalu i samotności, a w trakcie filmu odkrywa, że to właśnie pamięć o bliskich daje mu siłę do dalszego działania.
„Ten film to dla mnie forma terapii. Zdecydowałem się opowiedzieć historię, która jest moją historią, choć może nie dosłownie. Chciałem, żeby inni poczuli, że nie są sami w swoich problemach, że życie nie kończy się na stracie. Że istnieje sposób na to, by odnaleźć sens, nawet po największych tragediach.”
Rola wspomnień w życiu człowieka
W wywiadzie Kowalski zwrócił uwagę na to, jak ważną rolę odgrywają wspomnienia w procesie radzenia sobie ze stratą.