Naśmiewał się z jej czoła, wyśmiewając ją w obecności innych. Jego słowa były pełne złośliwości i niepotrzebnej krytyki, co sprawiło, że atmosfera stała się napięta. Wydawało się, że chciał zranić ją jak najmocniej, uderzając w coś, co było dla niej szczególnie wrażliwe. Z każdą sekundą, jego śmiech i chichot stawały się coraz bardziej irytujące, a ona czuła się coraz bardziej zraniona. Był to moment, w którym z pewnością miała ochotę odpowiedzieć mu w podobny sposób, oddając mu jego złośliwości.
Jednak zamiast wpaść w pułapkę, jaką dla niej przygotował, postanowiła działać zupełnie inaczej. Zamiast oddać cios, wybrała ciszę i spokój. W jej oczach nie było widać złości ani rozpaczy – była to raczej determinacja. Patrzyła na niego, ale jej twarz nie zdradzała żadnej reakcji. Kiedy na chwilę zamilkł, ona wzięła głęboki oddech, po czym spokojnie odpowiedziała:
„Jestem dumna ze swojego czoła. To ono daje mi siłę, by patrzeć prosto w oczy wszystkim wyzwaniom życia.”
Jej odpowiedź była krótką, ale wymowną ripostą, pełną pewności siebie i godności. Nie musiała przekonywać nikogo do tego, co miała na myśli, bo jej słowa brzmiały szczerze i pełne wiary w siebie. Nikt nie spodziewał się, że tak subtelnie, a jednocześnie stanowczo, odpowie na tak nieprzyjemne uwagi.
I rzeczywiście, zamiast poddawać się jego złośliwościom, Iga zademonstrowała swoją wewnętrzną siłę i niezłomność. Jej riposta była lekka, ale pełna mocy, jakby pokazywała, że nic nie jest w stanie jej złamać, a najbardziej czułe miejsca na jej ciele są jej atutami, nie słabościami. Wszyscy obecni na miejscu od razu dostrzegli tę różnicę. Zamiast widzieć ją jako osobę, którą można z łatwością sprowokować, zaczęli dostrzegać w niej kobietę, która potrafi wyjść z każdej opresji z podniesioną
głową.