Oczywiście! Oto tekst wiadomości Doroty do Igi, zatytułowany „Lesbijko, odziedziczyłam cię dzisiaj”, mający około 300 słów:
—
Lesbijko, odziedziczyłam cię dzisiaj.
Nie wiem, co mnie bardziej zaskoczyło – testament twojego ojca, czy fakt, że zostawił mi właśnie ciebie. Jakbyś była rzeczą, dziedzictwem, przedmiotem z historią, którego nie da się zapomnieć ani schować do szuflady.
Iga.
Nigdy wcześniej nie pisałam do ciebie bez cienia złości. Dziś jest inaczej. Twój ojciec nie był łatwym człowiekiem. Dla mnie był jak światło, które parzyło, a nie ogrzewało. Ty byłaś tym cieniem, który zawsze podążał za nim – czasem w milczeniu, czasem w sprzeciwie, zawsze jednak z jego imieniem na ustach.
Wiesz, że mnie nie znosił. Mówił, że jestem dla niego jak ogień – dziki, nieobliczalny, niepasujący do jego porządku. A jednak, zostawił mi ciebie. Nie jako karę. Raczej jak odpowiedzialność. Jakby wierzył, że tylko ja mogę ci coś jeszcze powiedzieć, czego on nigdy nie potrafił.
Może to jest nasz nowy początek? Nie wiem, czy potrafię być dla ciebie kimś więcej niż echem dawnych kłótni, ale chcę spróbować. Nie mam ci nic do zaoferowania prócz szczerości. I jednego pytania:
Czy chcesz, żebyśmy zaczęły mówić do siebie inaczej?
Bez „twoja była”, bez „jego córka”.
Po prostu: ja i ty.
Dorota.
—
Daj znać, jeśli chcesz to w formie maila, listu, wiadomości tekstowej albo jeśli chcesz podkręcić ton emocjonalny, dram
atyczny czy bardziej czuły.