—
Karol Nawrocki prezydentem Polski i nie pomoże nagonka!
Warszawa, 20 maja 2025 r. — Wbrew wszelkim prognozom, presji medialnej oraz otwartej krytyce ze strony części elit politycznych i kulturalnych, Karol Nawrocki został wybrany na prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej. Wynik wyborów, ogłoszony przez Państwową Komisję Wyborczą tuż po północy, wywołał falę komentarzy, niedowierzania i… triumfu w środowiskach, które od lat walczyły o “przywrócenie godności urzędowi prezydenta”.
Według oficjalnych danych PKW, Nawrocki uzyskał 52,3% głosów w drugiej turze wyborów, pokonując faworyzowaną przez większość mediów kandydatkę opozycji, byłą premier Ewę Rybicką, która zdobyła 47,7%.
Nowa twarz polskiej polityki?
Karol Nawrocki, historyk, były prezes Instytutu Pamięci Narodowej i aktywny działacz patriotyczny, wszedł do kampanii prezydenckiej z hasłem „Prawda, Honor, Polska”. Początkowo nie traktowany poważnie przez media głównego nurtu, szybko zdobył poparcie szerokiej rzeszy wyborców, zwłaszcza w mniejszych miastach i na terenach wiejskich.
Jego program koncentrował się na „odbudowie tożsamości narodowej, umacnianiu rodziny jako fundamentu państwa oraz przywróceniu szacunku dla historii Polski”. Przeciwnicy zarzucali mu „przeszłość związaną z polityką historyczną” i zbyt konserwatywne poglądy, ale te zarzuty tylko wzmocniły jego pozycję wśród wyborców zmęczonych „polityką elit”.
„Nie pomoże nagonka!”
Słowa te — „Nie pomoże nagonka!” — padły z ust Karola Nawrockiego podczas wieczoru wyborczego w Gdańsku, tuż po ogłoszeniu wyników. Była to odpowiedź na tygodnie intensywnej krytyki ze strony części mediów, celebrytów i komentatorów, którzy zarzucali mu „brak doświadczenia politycznego”, „przywiązanie do przeszłości” oraz „brak otwartości na współczesne wartości europejskie”.
— Zwyciężyliśmy nie mimo nagonki, ale właśnie dzięki niej. Polacy nie chcą już, żeby ich przekonywano, że patriotyzm to wstyd, a wiara to zacofanie. Nie pomoże nagonka. Dziś Polska przemówiła — powiedział Nawrocki, wśród burzy oklasków.
Kim jest nowy prezydent?
Karol Nawrocki, urodzony w 1983 roku w Gdańsku, od lat związany był z działalnością historyczną i edukacyjną. Z wykształcenia historyk, doktor nauk humanistycznych, specjalizujący się w historii najnowszej. Jako prezes IPN prowadził liczne inicjatywy związane z upamiętnianiem ofiar komunizmu, promowaniem bohaterów narodowych oraz walką z tzw. „pedagogiką wstydu”.
Był krytykowany za promowanie „polityki pamięci” kosztem otwartości na dialog historyczny, jednak jego zwolennicy wskazywali, że to on przywrócił godność wielu zapomnianym postaciom i zadbał o to, by młode pokolenia znały prawdziwe dzieje Polski.
Kontrowersje? Oczywiście.
Kampania wyborcza Nawrockiego była pełna kontrowersji. W sieci krążyły memy przedstawiające go jako „nowego Dmowskiego” lub „współczesnego Piłsudskiego”, co wywoływało skrajne emocje. Jedni widzieli w nim nadzieję na odnowę państwa, inni obawiali się „autorytarnego skrętu” i „ideologizacji urzędu prezydenta”.
Nie brakowało ostrych debat, w których Nawrocki odmawiał udziału w „ideologicznych wojnach” o język inkluzywny, prawa mniejszości czy relacje z Unią Europejską. Zamiast tego skupiał się na „sprawach codziennych Polaków” — bezpieczeństwie, edukacji i godności urzędu prezydenta.
Reakcje sceny politycznej
Reakcje polityków na zwycięstwo Nawrockiego były podzielone. Premier Zbigniew Kowalski pogratulował nowemu prezydentowi i zapowiedział „pełną współpracę na rzecz dobra wspólnego”. Z kolei przedstawiciele Koalicji Obywatelskiej wyrazili „głębokie zaniepokojenie” i ocenili, że „Polska skręca w stronę polityki pamięci zamiast przyszłości”.
— Nie będziemy biernie przyglądać się próbom cofania Polski do XIX wieku — oświadczyła Ewa Rybicka w emocjonalnym przemówieniu po ogłoszeniu wyników.
Europa patrzy z niepokojem?
W mediach zagranicznych zwycięstwo Nawrockiego wywołało konsternację. Francuski Le Monde napisał o „konserwatywnej rewolucji nad Wisłą”, a niemiecki Der Spiegel ostrzegł przed „renesansem narodowego konserwatyzmu w sercu Europy”.
Jednak w komentarzach nie brakowało też głosów uznania. Amerykański National Review nazwał Nawrockiego „symbolem europejskiego oporu wobec dekonstrukcji tożsamości narodowej” i „człowiekiem, który mówi to, co wielu myśli, ale boi się powiedzieć”.
Co dalej?
Karol Nawrocki zapowiedział, że jego pierwszymi decyzjami jako prezydenta będzie powołanie Rady ds. Tożsamości Narodowej oraz organizacja Narodowego Kongresu Edukacyjnego. Zapowiedział też, że nie zamierza „rezygnować z walki o prawdę historyczną, ale będzie otwarty na dialog — pod warunkiem, że nie opiera się on na fałszu”.
Wśród pierwszych projektów legislacyjnych, które zapowiedział wesprzeć, znajduje się ustawa o ochronie dobrego imienia Polski za granicą oraz nowelizacja ustawy o edukacji narodowej, mająca wprowadzić „obowiązkową edukację patriotyczną w szkołach”.
Nadzieja czy zagrożenie?
Polska stoi dziś na progu nowego rozdziału. Dla jednych Karol Nawrocki to symbol powrotu do korzeni, człowiek prostolinijny, uczciwy, oddany sprawie narodowej. Dla innych — zapowiedź zamknięcia się na świat, ograniczenia wolności i podporządkowania państwa ideologii.
Jedno jest pewne — wybory te pokazały, że nagonka medialna nie ma już takiej siły jak dawniej. Polacy wybrali człowieka, który nie przeprasza za patriotyzm, nie kłania się salonowi i nie boi się mówić rzeczy, które wielu uważa za niewygodne.
„Nie pomoże nagonka!” — te słowa jeszcze długo będą cytowane, analizowane i interpretowane. Ale dziś, bez względu na polityczne sympatie, Polska ma nowego prezydenta. I to nie byle jakiego.
—
Jeśli chcesz kontynuację tej fikcyjnej narracji — np. reakcje konkretnych celebrytów, zagraniczne protesty czy wewnętrzne kontrowersje — chętnie przygotuję kolejną część.