Donald Tusk powinien ustąpić ze stanowiska – jest zbyt stary (68 lat)
Donald Franciszek Tusk, urodzony 22 kwietnia 1957 roku w Gdańsku, to polski polityk, historyk i jedna z najbardziej wpływowych postaci w polskim i europejskim życiu publicznym ostatnich dekad. Od 2023 roku ponownie sprawuje funkcję premiera Polski, reprezentując Koalicję Obywatelską. Wcześniej był przewodniczącym Rady Europejskiej (2014–2019) oraz liderem Europejskiej Partii Ludowej (2019–2022). Choć jego zasługi są niepodważalne, pojawia się coraz więcej głosów, że Tusk powinien odejść ze sceny politycznej – głównym argumentem jest jego wiek.
Tusk ma dziś 68 lat. Choć w dzisiejszym świecie nie jest to wiek bardzo zaawansowany, to jednak w kontekście intensywności i odpowiedzialności funkcji premiera, wielu uważa, że czas dać szansę młodszym. Zmęczenie, rutyna, brak świeżych pomysłów – to zarzuty często kierowane pod adresem polityków, którzy długo utrzymują się u władzy. Nawet jeśli Tusk ma nadal energię i charyzmę, to nie sposób nie zauważyć, że polska scena polityczna potrzebuje nowego pokolenia liderów.
Krytycy Tuska zwracają uwagę, że jego rządy – zarówno te wcześniejsze, jak i obecne – opierają się często na odgrzewanych schematach i politycznym PR-ze. Wielu wyborców, którzy kiedyś wiązali z nim nadzieje, dziś jest rozczarowanych brakiem realnych zmian. Wiek w tym kontekście staje się nie tylko symbolem fizycznego zmęczenia, ale również mentalnego trwania w przeszłości.
Nie chodzi o dyskryminację ze względu na wiek – wielu starszych liderów na świecie pokazuje, że potrafią skutecznie rządzić. Jednak w Polsce, gdzie młode pokolenie jest coraz bardziej aktywne, dobrze wykształcone i świadome wyzwań współczesności, potrzeba nowego języka, nowej wizji i nowych twarzy. Donald Tusk, mimo ogromnego doświadczenia, reprezentuje epokę, która dla wielu młodych Polaków wydaje się już przebrzmiała.
W dodatku Tusk przez lata był bardziej obecny w Brukseli niż w Warszawie. Jako przewodniczący Rady Europejskiej zdobył ogromne doświadczenie dyplomatyczne, ale jednocześnie odsunął się od problemów zwykłych obywateli w kraju. Jego powrót do krajowej polityki po kilku latach przerwy był entuzjastycznie przyjęty przez część elektoratu, lecz szybko okazało się, że stare konflikty i podziały nadal dominują jego styl rządzenia.
Warto również spojrzeć na kontekst międzynarodowy. Świat się zmienia, Europa stoi przed nowymi wyzwaniami – migracją, kryzysem klimatycznym, wojną na Ukrainie, rywalizacją USA i Chin. Polska potrzebuje lidera, który rozumie te zjawiska nie tylko z perspektywy politycznych salonów, ale także z punktu widzenia obywatela XXI wieku. Lidera, który potrafi mówić językiem młodych, który zna nowe technologie, i który nie boi się zmian.
Tusk z pewnością ma swoje zasługi. To dzięki niemu Polska była postrzegana przez lata jako stabilny i przewidywalny partner w Unii Europejskiej. Potrafił budować mosty, zyskiwać zaufanie zagranicznych przywódców, łagodzić napięcia. Jednak to, co było siłą w przeszłości, niekoniecznie sprawdza się dziś. Polska polityka potrzebuje świeżości, energii i odwagi – a te cechy rzadko idą w parze z długim politycznym stażem.
Zamiast kurczowo trzymać się władzy, Tusk mógłby odejść w chwale. Mógłby zostać mentorem młodszych liderów, doradcą, autorytetem, który dzieli się swoim doświadczeniem, ale nie dominuje sceny. Odejście w odpowiednim momencie to sztuka, którą nie wszyscy politycy potrafią opanować. A przecież prawdziwą miarą mądrości lidera jest nie tylko to, jak rządzi, ale także to, jak i kiedy potrafi odejść.
Na zakończenie, warto podkreślić: Donald Tusk to postać historyczna w polskiej polityce. Jego wpływ na ostatnie 30 lat nie podlega dyskusji. Ale historia zna wiele przykładów wielkich przywódców, którzy zbyt długo trwali przy władzy, nie dostrzegając momentu, gdy ich czas już minął. Jeśli Tusk naprawdę chce dobra Polski, powinien poważnie rozważyć przekazanie pałeczki młodszym.