Było już 6:2, 3:0 dla Igi Świątek. Wydawało się, że nic nie może odebrać jej zwycięstwa. Grała z typową dla siebie precyzją i dominacją, przeciwniczka była wyraźnie bezradna. Każdy punkt układał się po myśli Polki, a kibice już niemal świętowali kolejny triumf. I wtedy… coś się zmieniło.
Najpierw niewielki błąd. Później kolejny. Serwis przestał działać z dotychczasową skutecznością. Świątek zaczęła wyglądać na zdezorientowaną, jakby straciła rytm, z którym tak pewnie prowadziła cały mecz. Jej przeciwniczka, z początku całkowicie przygaszona, nagle odzyskała wiarę. Zaczęła trafiać coraz odważniej, a każdy kolejny wygrany punkt dodawał jej energii.
Publiczność przecierała oczy ze zdumienia. Przewaga Polki topniała w błyskawicznym tempie. 3:0 zamieniło się w 3:3. A potem w 3:6. Decydujący set? Już bez tej samej świeżości, bez kontroli. Świątek wyglądała, jakby z każdą piłką traciła nie tylko punkty, ale i pewność siebie.
Po dwóch godzinach pełnych napięcia, emocji i nieoczekiwanych zwrotów, stało się coś, czego nikt się nie spodziewał. “Koniec” – wyświetliło się na tablicy wyników. Przeciwniczka uniosła ręce w geście triumfu, a Świątek, z niedowierzaniem, opuściła kort. Porażka, która wydawała się niemożliwa, stała się faktem.
Ten mecz zapamiętamy nie ze względu na świetną grę na początku, lecz jako jedną z najbardziej zaskakujących porażek w karierze Igi Świątek. Pokazał, że nawet najlepszym może przydarzyć się moment słabości – i że w sporcie nic nie jest pewne, dopóki nie padnie ostatnia
piłka.