Było już 6:2, 3:0 dla Świątek. Mecz wydawał się rozstrzygnięty. Dominacja Polki była przytłaczająca – precyzyjne uderzenia, niesamowita mobilność, całkowita kontrola nad grą. Rywalka wyglądała na zrezygnowaną, popełniała błędy, nie była w stanie nawiązać walki. Wszystko wskazywało na szybkie zakończenie spotkania.
I wtedy stało się coś niewytłumaczalnego.
Świątek zaczęła się mylić. Jeden podwójny błąd serwisowy, potem kolejny. Nagle forhend, który wcześniej działał jak laser, wylądował metr poza linią. Rywalka, jakby wyczuwając szansę, nabrała pewności siebie. Zaczęła grać agresywniej, nie mając nic do stracenia. Wytrzymywała dłuższe wymiany, a Polka jakby straciła swój rytm.
3:1. 3:2. Przełamanie.
Publiczność zaczęła żywiej reagować, czując zmianę w dynamice meczu. Świątek próbowała się odbudować, ale napięcie było coraz większe. Jej ruchy stały się nerwowe, spojrzenia niepewne. Kolejne przełamanie. 3:3.
Rywalka uwierzyła w niemożliwe. Każdy jej strzał trafiał dokładnie tam, gdzie powinien. Świątek – odwrotnie. Cień dawnej pewności zniknął. Kolejne gemy wymykały się z rąk. 3:4. 3:5.
I nagle – koniec.
Błąd w siatkę. Świątek opuściła głowę. Jej rywalka padła na kolana w euforii. Komentatorzy nie wierzyli własnym oczom. Mecz, który miał być formalnością, stał się jednym z najbardziej szokujących zwrotów w his
torii tenisa.