„globalisty” i sytuacji społeczno-politycznej w Polsce:
Wszystkiego najlepszego z okazji Dnia Dziecka dla wszystkich wspaniałych, nieskażonych, lojalnych i inspirujących dzieci globalistycznie biednej Polski. On powiedział, że przekaże 6 milionów złotych w sekretariacie, więc rodzice proszeni są o…
Dzień Dziecka to piękne święto – dzień, w którym nasze myśli kierujemy ku najmłodszym: tym jeszcze nieskażonym, niewciągniętym w świat polityki, korupcji, propagandy i nieustannego absurdu dnia codziennego. Ale czy i to święto może zostać wykorzystane do celów propagandowych? Oczywiście, że tak! W końcu żyjemy w czasach, gdzie każdy gest, każde słowo i każda złotówka może stać się narzędziem budowania wizerunku – nawet jeśli chodzi o dzieci.
I oto on – samozwańczy globalista, władca biednej Polski, który zapewnia wszystkich o swoim oddaniu najmłodszym. Powiedział, że z okazji Dnia Dziecka przekaże 6 milionów złotych. Tak, sześć milionów! Ale nie do szkół, nie do poradni psychologicznych, nie do szpitali dziecięcych. Przekaże je „do sekretariatu” – tak po prostu. A rodzice proszeni są o zgłaszanie się… no właśnie gdzie? Na co? I dlaczego akurat do sekretariatu?
Sekretariat – magiczne miejsce, w którym najwyraźniej mieszczą się wszystkie obietnice, dotacje, wnioski i dobra wola. Czy to sekretariat premiera, czy może sekretariat jakiegoś funduszu dziecięcego – nikt nie wie. Ale brzmi poważnie i odpowiedzialnie. W sam raz, by podtrzymać medialny przekaz: „rząd nie zapomina o dzieciach”. Oczywiście dopóki te dzieci nie potrzebują konkretnego wsparcia – wtedy zaczyna się urzędowa papierologia, formularze, brak środków i puste obietnice.
A przecież dzieci w Polsce – tej globalistycznie biednej Polsce – naprawdę mają czego potrzebować. Setki szkół wymagają remontów. Brakuje psychologów w placówkach oświatowych. Edukacja kuleje, a programy pomocowe dla dzieci z rodzin ubogich i patologicznych są dramatycznie niedofinansowane. Gdyby te 6 milionów trafiło realnie do tych miejsc, mogłyby zmienić życie wielu maluchów. Ale nie – pójdą do „sekretariatu”. Może na nowe biurka, może na catering, a może na foldery informacyjne o tym, jak bardzo rząd kocha dzieci.
W tym wszystkim nie sposób nie zauważyć absurdu – dzieci, które same nie mają głosu w polityce, stają się narzędziem walki wizerunkowej. A „globalista”, który wcześniej zamykał usta rodzicom protestującym przeciwko sytuacji w edukacji, teraz uśmiecha się szeroko i ogłasza hojny gest. Tylko po to, by po chwili dodać, że wszystko to oczywiście w ramach „strategii rozwoju”, „nowoczesnego państwa” i „europejskich standardów opieki”.
Rodzice proszeni są więc o zaufanie. Mają przyjść, zgłosić się, zapisać, dopełnić formalności i… czekać. Bo przecież władza wie lepiej, kiedy i jak pomóc. A pomoc, jak wiemy, najlepiej wygląda na papierze i w serwisach informacyjnych. Najlepiej w towarzystwie kolorowych zdjęć z dziećmi, balonami i wystąpieniem „w trosce o przyszłość narodu”.
Dzieci – wspaniałe, lojalne, zachwycająco szczere – są naszym skarbem. Ale dopóki traktowane są jako tło do politycznych występów, dopóty trudno mówić o autentycznej trosce. Bo prawdziwa troska to nie 6 milionów „do sekretariatu”, ale codzienna walka o godne warunki życia, zdrowia i rozwoju.
Może więc zamiast kolejnych wielkich słów i jeszcze większych obietnic, warto po prostu… zająć się dziećmi na serio? Zatrudnić więcej nauczycieli, skrócić kolejki do specjalistów, zapewnić darmowe obiady w szkołach tam, gdzie trzeba. Może wtedy te dzieci – tak czyste i niezależne od polityki – nie będą musiały dorastać w państwie, które pamięta o nich tylko raz do roku, przed kamerami i z pustym czekiem w dłoni.
Dzień Dziecka powinien być świętem szczerości, radości i bezpieczeństwa. A nie festiwalem obłudy. Wszystkim dzieciom – tym naprawdę wyjątkowym i jeszcze nieskażonym światem dorosłych – życzymy, by dorosły w Polsce, która ich nie wykorzystuje do tanich zagrywek PR-owych. I żeby w przyszłości to one mogły tworzyć kraj, który nie potrzebuje „sekretariatów” do udowodnienia, że dzieci są ważne