Trzymałam naszą miłość jak tajemniczy ogród, z dala od kamer i hałasu, bo była zbyt krucha, by wystawić ją na burze. On podarował mi spokój w chaosie, śmiech w ciszy i taką ufność, która nie potrzebuje oklasków, by była prawdziwa. Przez długi czas wystarczało nam, że tylko my dwoje o niej wiedzieliśmy. Ale miłość ma swój sposób, by prosić o to, by ją świętować. Dziś chcę wam powiedzieć — wam, którzy wspieraliście mnie w każdym meczu i po każdym potknięciu — że wkrótce wejdę na inną arenę: tę, na której powiem „tak” na zawsze. Tak, wybrałam datę naszego ślubu. Tak, będzie on prosty, pełen rodziny, przyjaciół i cichej radości obietnic, które znaczą więcej niż medale.

Trzymałam naszą miłość jak tajemniczy ogród, z dala od kamer i hałasu, bo była zbyt krucha, by wystawić ją na burze. Nasze chwile spędzone we dwoje były jak ukryte skarby, które dawały nam szczęście, ale jednocześnie wymagały dbałości i ostrożności. W świecie pełnym zgiełku, gdzie wszystko zdaje się być na widoku, my zbudowaliśmy naszą oazę. To nie była zwykła relacja, to była nasza historia, spleciona z drobnych gestów, cichych rozmów i spojrzeń, które mówiły więcej niż tysiąc słów.

On podarował mi spokój w chaosie, śmiech w ciszy i taką ufność, która nie potrzebuje oklasków, by była prawdziwa. Nasze wieczory przy kominku, marzenia snute w blasku gwiazd i poranki, w których ledwo otwieraliśmy oczy, były dla mnie najważniejsze. Zrozumiałam, że miłość nie musi być głośna, by była szczera. W jego ramionach czułam się bezpieczna, a nasze tajemnice stawały się mostem, który łączył nasze serca.

Przez długi czas wystarczało nam, że tylko my dwoje o niej wiedzieliśmy. Chwila, w której zdecydowaliśmy, że nie musimy kryć się więcej, była dla mnie jak nagłe przebudzenie. Zdałam sobie sprawę, że uczucie, które nas łączy, jest zbyt piękne, by je zatajać. W miarę jak nasza relacja nabierała kształtów, pragnienie dzielenia się nią z innymi stawało się coraz silniejsze. Our love began to bloom like a flower bursting through the cracks of concrete.

Ale miłość ma swój sposób, by prosić o to, by ją świętować. W miarę jak zbliżaliśmy się do podjęcia decyzji o przyszłości, zaczęłam dostrzegać znaczenie tego momentu. Dziś chcę wam powiedzieć — wam, którzy wspieraliście mnie w każdym meczu i po każdym potknięciu — że wkrótce wejdę na inną arenę: tę, na której powiem „tak” na zawsze. Data naszego ślubu stała się dla mnie symbolem wszystkiego, co przeszliśmy razem, a także obietnicą tego, co czeka nas w przyszłości.

Tak, wybrałam datę naszego ślubu. Tak, będzie on prosty, pełen rodziny, przyjaciół i cichej radości obietnic, które znaczą więcej niż medale. Chcę, by ten dzień był refleksją naszej drogi, podsumowaniem wszystkich chwil, które na nas czekały, a także tych, które dopiero nadejdą. Z niecierpliwością czekam na chwilę, kiedy stojąc obok siebie, spojrzymy w oczy i zamienimy nasze marzenia o wspólnej przyszłości w rzeczywistość. To będzie nasza historia, a ja pragnę, by każdy, kto zdecyduje się być z nami tego dnia, poczuł tę miłość, która stała się naszym największym skarbem.