To jest kabaret! „Globalista” Tusk i jego „kontakty z Trumpem”. Co powiedział prezydentowi USA? „Nie, my się przedstawialiśmy…”
Jeśli ktoś jeszcze miał wątpliwości, że polska polityka potrafi czasem przypominać kabaret – wystarczy spojrzeć na najnowszy popis Donalda Tuska. Premier Polski, samozwańczy lider „nowoczesnej Europy”, postanowił pochwalić się swoją „znajomością” z Donaldem Trumpem. Szkoda tylko, że cała ta znajomość ograniczyła się do… uprzejmego przedstawienia się na szczycie NATO.
Tak, to nie żart. Tusk, który do niedawna grzmiał o potrzebie walki z „populistami” i „izolacjonistami”, nagle staje w blasku fleszy i z dumą ogłasza, że miał kontakt z byłym prezydentem USA – tym samym Donaldem Trumpem, którego jeszcze niedawno liberalne media nazywały zagrożeniem dla demokracji. Hipokryzja? Polityczny pragmatyzm? A może po prostu… kabaret w pełnej krasie?
Podczas szczytu NATO w Waszyngtonie, Tusk został zapytany przez dziennikarzy, o czym rozmawiał z Trumpem. Odpowiedź? – „Nie, my się przedstawialiśmy”. Tak, proszę państwa, premier Rzeczypospolitej relacjonuje kluczowy moment dyplomatyczny jako… grzecznościową wymianę imion. Zero konkretów, zero przekazu – po prostu „dzień dobry, jestem Donald”. A co dalej? Może „miło poznać”, uścisk dłoni i szybka fota na Instagrama?
To wszystko nie przeszkadza jednak mediom sympatyzującym z obozem władzy pompować narrację o „ważnych kontaktach” i „otwartym kanale” z możliwym przyszłym prezydentem USA. No bo przecież liczy się narracja, a nie treść. I w tej narracji Tusk, który jeszcze niedawno miał być gwarantem „europejskich wartości” i przeciwwagą dla trumpizmu, teraz z uśmiechem na ustach stara się robić dobre wrażenie na liderze konserwatywnej rewolucji zza oceanu.
Zabawne? Dla niektórych na pewno. Żenujące? Dla wielu obserwatorów polityki – bez wątpienia. Zwłaszcza że Tusk jeszcze w czasach, gdy pełnił funkcję przewodniczącego Rady Europejskiej, otwarcie krytykował Trumpa, nazywając go jednym z „zagrożeń dla ładu światowego”. A teraz? Teraz wystarczyło jedno „hello” i już mamy „konstruktywny kontakt”.
Można odnieść wrażenie, że obecna władza desperacko szuka jakiegokolwiek międzynarodowego sukcesu. Spotkanie z Trumpem – nawet jeśli to tylko kurtuazyjne „hi” na korytarzu – zostaje natychmiast wykorzystane jako dowód na „sprawczość” i „międzynarodowe znaczenie Polski”. Tylko że polityka zagraniczna to nie selfie z celebrytą, a realne rozmowy i decyzje.
Opozycja nie kryje ironii. Politycy Prawa i Sprawiedliwości otwarcie szydzą z próby przypisania tej „rozmowie” jakiegokolwiek znaczenia. – „Jak tak dalej pójdzie, to Tusk będzie się chwalił, że rozmawiał z papieżem, bo machnęli do siebie ręką przez szybę w Watykanie” – mówi jeden z posłów PiS.
Nie brakuje też głosów, że cała ta sytuacja pokazuje pewien brak powagi w podejściu obecnego rządu do relacji międzynarodowych. Spotkania, które powinny być starannie przygotowane i skutkować konkretnymi ustaleniami, zamieniają się w teatralne gesty i PR-owe sztuczki. I wszystko to w czasie, gdy świat mierzy się z poważnymi wyzwaniami – od wojny w Ukrainie, przez napięcia na linii USA–Chiny, aż po kryzysy migracyjne.
A może jednak nie powinniśmy się dziwić? W końcu Donald Tusk to mistrz politycznego PR-u. Wie, jak sprzedać nawet pustą formułkę jako sukces. Wie, jak zrobienie sobie zdjęcia z ważną osobistością zamienić w news dnia. Wie, jak zamazać granicę między rzeczywistością a medialnym spektaklem.
Tylko że Polska potrzebuje dziś polityki, a nie kabaretu. A jeśli szczytem kontaktów międzynarodowych ma być „przedstawienie się” Trumpowi, to może czas zadać pytanie: czy to jeszcze dyplomacja, czy już show-biznes?