—
Smutna prawda o trenerze Świątek. Zmarł kilka minut temu. Tego nie da się już ukryć. Trudny moment
Świat sportu pogrążył się dziś w żałobie. Wstrząsająca wiadomość obiegła media zaledwie kilka minut temu: zmarł Tomasz Witkowski, długoletni trener i mentor Igi Świątek, jednej z najbardziej utalentowanych tenisistek naszych czasów. Informacja ta poruszyła nie tylko fanów sportu, ale również tych, którzy z zapartym tchem śledzili niezwykłą drogę Igi od młodej, utalentowanej zawodniczki do światowej legendy tenisa.
To, co jeszcze niedawno wydawało się jedynie plotką, dziś okazało się prawdą, której nie da się już dłużej ukrywać. Tomasz Witkowski od miesięcy walczył z nieujawnioną dotąd chorobą. Mimo prób utrzymania wszystkiego w tajemnicy, prawda zaczęła przeciekać do mediów, a dziś – po oficjalnym potwierdzeniu przez rodzinę i bliskich – wszystko stało się jasne.
W cieniu sukcesów
Choć nazwisko Witkowskiego nigdy nie pojawiało się w nagłówkach gazet równie często jak nazwisko jego podopiecznej, to właśnie on był architektem jej sukcesu. Znał ją od dziecka. Widział, jak pierwszy raz trzyma rakietę. Wiedział, kiedy po raz pierwszy przegrała i jak nauczyła się przegrywać z podniesioną głową. Był z nią w chwilach euforii i w momentach zwątpienia. Ich relacja była czymś więcej niż tylko układem trenerskim – była prawdziwą, głęboką więzią opartą na zaufaniu i zrozumieniu.
Ale, jak dziś wiemy, przez ostatni rok Witkowski toczył cichą walkę – nie z przeciwnikiem na korcie, lecz z własnym ciałem. Zdiagnozowano u niego rzadką postać nowotworu trzustki. Sam zaś postanowił nie informować opinii publicznej o swoim stanie zdrowia, skupiając się na tym, by nie rozpraszać Igi w najważniejszych momentach jej kariery.
Ukrywana choroba
Najbliżsi trenera opowiadają, że mimo postępującej choroby, nigdy nie przestał być obecny – przynajmniej na duchu. W ostatnich miesiącach rzadziej widywano go przy korcie, co wzbudzało pytania dziennikarzy, jednak tłumaczenia o „urlopie” czy „sprawach rodzinnych” były przyjmowane bez większych podejrzeń.
– Tomek nie chciał, żeby ktokolwiek się nad nim litował – mówi anonimowo jeden z członków jego sztabu. – Był dumnym człowiekiem. Nie prosił o uwagę. Chciał, by Iga szła dalej, niezależnie od wszystkiego. Tego uczył ją przez lata.
Iga, jak podają bliscy, była jedną z niewielu osób, które wiedziały o stanie zdrowia trenera. To tłumaczyłoby jej milczące momenty po wygranych meczach, brak radości po niektórych turniejach. Tenisistka niejednokrotnie powtarzała, że „niektóre rzeczy są ważniejsze niż zwycięstwa”. Dziś te słowa nabierają nowego znaczenia.
Ostatnie pożegnanie
Wiadomość o śmierci Tomasza Witkowskiego została potwierdzona przez jego rodzinę o godzinie 14:47. Zmarł spokojnie, otoczony najbliższymi, w swoim domu pod Warszawą. Iga Świątek miała być obecna przy jego łóżku, trzymając go za rękę do ostatnich chwil.
– Była dla niego jak córka – mówi jego siostra, Magdalena. – Ich relacja była czymś wyjątkowym. Tomek czuł, że zostawia ją w dobrych rękach, że będzie silna.
Na wieść o jego odejściu, kondolencje zaczęły spływać z całego świata. Serena Williams, Novak Djokovic, Rafael Nadal – wszyscy wyrazili żal i współczucie. Polskie środowisko sportowe również pogrążyło się w smutku. Minister Sportu ogłosił, że trener zostanie pośmiertnie odznaczony za wybitne zasługi dla polskiego sportu.
Trudny moment dla Świątek
Nie wiadomo, jak śmierć tak bliskiej osoby wpłynie na dalszą karierę Igi. Jej sztab prasowy wydał krótkie oświadczenie:
„Z ogromnym bólem informujemy, że odszedł Tomasz Witkowski – trener, mentor, przyjaciel. Iga prosi o uszanowanie jej prywatności w tym trudnym czasie. Więcej informacji zostanie podanych wkrótce.”
W kuluarach mówi się o możliwej przerwie w startach tenisistki. Choć znana jest ze swojej odporności psychicznej, strata kogoś tak ważnego z pewnością odciśnie piętno. Wielu kibiców deklaruje wsparcie i wyrozumiałość – nie liczą się teraz rankingi, tylko czas żałoby i refleksji.
Dziedzictwo trenera
Witkowski był człowiekiem cichym, ale skutecznym. Nie zabiegał o sławę, lecz o postęp swoich zawodników. Wierzył w proces, w cierpliwość, w systematyczne budowanie fundamentów. Dzięki niemu Polska może dziś mówić o jednej z najlepszych tenisistek na świecie.
Jego metody szkoleniowe będą jeszcze przez lata analizowane przez ekspertów. Ale to nie technika wyróżniała go najbardziej – to człowieczeństwo. Umiał słuchać. Wiedział, kiedy powiedzieć słowo, a kiedy przemilczeć. I potrafił wlać w serce zawodnika to, co najważniejsze: wiarę w siebie.
Epilog
Smutna prawda ujrzała światło dzienne. Tomasz Witkowski nie żyje. Ale jego duch nadal będzie obecny – w każdym uderzeniu rakiety, w każdym geście Igi na korcie. Bo prawdziwi trenerzy nie umierają – zostają w swoich uczniach na zawsze.
—
Jeśli chcesz, mogę dodać także wersję narracyjną do filmu lub podcastu.