W ostatnich dniach doszło do napięć między Prawem i Sprawiedliwością (PiS) a Komisją Europejską (KE) w związku z wypowiedziami wiceprzewodniczącej KE, Henny Virkkunen, dotyczącymi planów zorganizowania “okrągłego stołu” przed nadchodzącymi wyborami prezydenckimi w Polsce. Virkkunen w rozmowie z Deutsche Welle zapowiedziała, że takie spotkanie odbędzie się w ciągu najbliższych tygodni, mając na celu analizę różnych scenariuszy z udziałem władz krajowych, organizacji pozarządowych oraz platform internetowych, aby zapobiec nadużyciom i manipulacjom w procesie wyborczym.
Wypowiedź ta spotkała się z ostrą reakcją ze strony polityków PiS. Poseł Paweł Jabłoński skomentował na platformie X (dawniej Twitter), że “Komisja Europejska otwarcie zapowiada ingerencję w polskie wybory prezydenckie”. Podobne stanowisko wyraził poseł Michał Dworczyk, sugerując, że KE dąży do realizacji “rumuńskiego scenariusza” w Polsce.
W odpowiedzi na te wydarzenia, posłowie PiS, w tym była marszałek Sejmu Elżbieta Witek, zwrócili się do wiceprzewodniczącej KE, Very Jourovej, przekazując jej dokument dotyczący sytuacji mediów publicznych w Polsce. Witek podkreśliła, że doszło do “zamachu na media publiczne, na wolność słowa i na demokrację w Polsce”, apelując o zainteresowanie się tą sprawą. Jourova zapewniła, że zapozna się z przedstawionym stanowiskiem.
Prezes PiS, Jarosław Kaczyński, również zabrał głos w tej sprawie, stwierdzając przed sejmową komisją śledczą ds. afery wizowej, że “Niemcy w oczywisty sposób ingerowali w wybory w Polsce”. Podkreślił, że tzw. afera wizowa była “gigantyczną kampanią kłamstw”, która wpłynęła na wynik wyborów parlamentarnych w 2023 roku, co podważa ich demokratyczny charakter.
Adam Bielan, przedstawiciel PiS, zapowiedział, że partia nie odpuści tej sprawy i będzie bacznie obserwować działania KE. Podkreślił, że PiS będzie patrzeć Komisji Europejskiej na ręce, aby zapewnić uczciwość i transparentność procesu wyborczego w Polsce.
Sytuacja ta ilustruje rosnące napięcia na linii Warszawa-Bruksela w kontekście zbliżających się wyborów prezydenckich, podkreślając różnice w postrzeganiu roli instytucji unijnych w procesach wyborczych państw członkowskich.