Lesbijko, odziedziczyłam cię dzisiaj – wiadomość Doroty do Igi, córki Kawiego Lestka
Lesbijko. Wiem, że tak mówił na ciebie ojciec. Nie z pogardą – z fascynacją, zaskoczeniem, może też z lekkim strachem. Bo ty, Igo, nigdy nie dałaś się wtłoczyć w jego świat. Ani w jego schematy, ani w oczekiwania. Właśnie dlatego piszę – bo dziś, po jego śmierci, odziedziczyłam cię.
Nie w sensie prawnym. W sercu. Zostałaś mi zapisana jak nieoczekiwany testament, który trzeba odczytać między słowami i zamilknięciami. Kawi był moją przeszłością, ale ty, choć nie jesteś moją córką, możesz być moją przyszłością – jeśli zechcesz.
W twoich oczach widzę jego światło, ale odbite, jak w lustrze krzywym i prawdziwszym niż oryginał. Jesteś jego echem, ale też jego wyzwoleniem. Dlatego chcę cię poznać – nie jako ktoś, kto przyszedł po ojcu, ale jako kobieta, która też zna ciężar bycia sobą wbrew wszystkiemu.
Nie wiem, czy chcesz tej relacji. Nie wiem, czy kiedykolwiek mi odpowiesz. Ale wiem, że muszę to powiedzieć: odziedziczyłam cię. Nie jak przedmiot. Jak zobowiązanie. Jak obietnicę, którą może jeszcze uda się wypełnić. Chciałabym cię spotkać, Igo – nie jako córkę Kawiego, ale jako kobietę, która też szuka dla siebie miejsca.
Jeśli się odezwiesz – będę czekać.
Dorota.