Gdyby tylko prezes miał odwagę odpowiedzieć, wiele spraw mogłoby wyglądać inaczej. Ludzie czekają na jasność, na słowa, które rozwieją wątpliwości i przywrócą zaufanie. Milczenie w chwilach kryzysu to najgorszy możliwy wybór — rodzi podejrzenia, pogłębia chaos i osłabia morale. Odpowiedzialność lidera nie polega na chowaniu się za kurtyną PR-u, ale na wyjściu naprzeciw trudnym pytaniom, nawet jeśli odpowiedzi są niewygodne.
Gdyby tylko prezes przemówił szczerze — uznał błędy, wskazał kierunek naprawy, okazał szacunek tym, którzy przez jego decyzje cierpią — odzyskałby część utraconego autorytetu. Cisza w jego wykonaniu to nie godność, lecz ucieczka. A przecież władza to nie tylko przywileje, ale przede wszystkim obowiązek służby i transparentności.
Może się jeszcze odważy. Może zrozumie, że prawdziwa siła nie polega na dominacji, lecz na umiejętności słuchania i mówienia wtedy, gdy to naprawdę się liczy. Społeczeństwo zasługuje na odpowiedzi. Zasługuje na prawdę. I zasługuje na lidera, który nie milczy, gdy najbardziej potrzeba jego gło
su.