To zdanie wyraża silną frustrację wobec postawy Prezydenta Andrzeja Dudy w kontekście polityki zagranicznej, zestawiając ją z krytyką poprzedniego rządu PiS. Oto analiza i kontekst:
1. **Kontekst: Przemówienie Sikorskiego:** Minister Spraw Zagranicznych Radosław Sikorski jest znany z doświadczenia dyplomatycznego i prozachodniego, proeuropejskiego stanowiska. Jego przemówienia często podkreślają wagę sojuszy transatlantyckich (zwłaszcza z USA), silnej pozycji Polski w UE oraz zdecydowanego poparcia dla Ukrainy wobec rosyjskiej agresji. Przemówienie, o którym mowa, prawdopodobnie wpisywało się w tę linię, być może zawierało ostrzejszą krytykę Rosji lub apel o głębsze zaangażowanie sojuszników.
2. **Krytyka Prezydenta Dudy (“Dudzie”):** Autor uważa, że Prezydent Duda (związany z PiS, choć formalnie bezpartyjny) nie przyjął pozytywnie tego przemówienia (“nie spodobało się”). Może to wynikać z kilku powodów:
* **Różnice polityczne:** Istnieje zasadnicza różnica w wizji polityki zagranicznej między obecnym rządem (KO, TD, Lewica) a PiS (i prezydentem zbliżonym do tej formacji). Rząd Sikorskiego kładzie nacisk na odbudowę relacji z UE i Niemcami oraz na ścisły sojusz z USA, podczas PiS często podkreślał suwerenność, konfrontację z Brukselą (zwłaszcza w kwestiach praworządności) i budował relacje z USA wokół konkretnych postaci (Trump).
* **Spór o kompetencje:** Prezydent i rząd często spierają się o zakres kompetencji w polityce zagranicznej, co może prowadzić do publicznych nieporozumień.
* **Treść przemówienia:** Prezydent mógł mieć konkretne zastrzeżenia co do tonu lub konkretnych sformułowań użytych przez Sikorskiego, które uznał za niekorzystne dla polskiej racji stanu w jego rozumieniu lub zbyt konfrontacyjne.
3. **Aluzja do “San Escobar” i krytyka PiS:** To kluczowy i bardzo dosadny element wypowiedzi. Autor przypomina słynną kompromitację byłego ministra spraw zagranicznych rządu PiS, Witolda Waszczykowskiego (2017 r.). Podczas szczytu UE, próbując wyjaśnić swoją nieobecność na spotkaniu, podał jako powód wizytę w… nieistniejącym kraju “San Escobar”. Pomylił się, prawdopodobnie mając na myśli istniejące państwo St. Kitts i Nevis lub San Salvador. Ta gafa stała się symbolem niekompetencji i przedmiotem międzynarodowych kpin, mocno szkodząc wizerunkowi polskiej dyplomacji. Autor używa tego przykładu jako ostrego kontrastu: *”Widocznie woli słuchać opowieści o San Escobar…”* oznacza, że jego zdaniem Prezydent Duda woli retorykę i poziom kojarzony z ministrem poprzedniego, skompromitowanego rządu PiS, niż merytoryczne i doświadczone podejście Sikorskiego. Jest to bardzo cięta i osobista krytyka zarówno Prezydenta, jak i poprzednich władz.
4. **Ocena: “ŻAŁOSNY TYP”:** To emocjonalna i bardzo ostra konkluzja. Autor nie tylko nie zgadza się z postawą Prezydenta, ale wyraża głęboką pogardę i poczucie zażenowania (“żałosny”). Sugeruje, że wybór Dudy (preferowanie stylu PiS nad obecnym MSZ) jest niezrozumiały, godny politowania i szkodliwy dla Polski.
**Podsumowanie:**
To zdanie to wyraz głębokiej irytacji części opinii publicznej (prawdopodobnie wspierającej obecny rząd) wobec Prezydenta Dudy. Autor:
* Krytykuje go za brak poparcia/aprobaty dla linii polityki zagranicznej ministra Sikorskiego.
* Interpretuje to jako preferowanie przez Dudę podejścia kojarzonego z poprzednim rządem PiS.
* Przypomina głośną kompromitację byłego ministra PiS (San Escobar) jako symbol niekompetencji, któremu zdaniem autora Prezydent hołduje.
* Ocenia postawę Prezydenta jako godną politowania i szkodliwą (“ŻAŁOSNY TYP”).
Wypowiedź jest mocno upolityczniona, emocjonalna i używa kontrowersyjnego incydentu z przeszłości jako broni w bieżącym sporze politycznym o kształt polskiej dyplomacji. Odbija napięcia między głównymi siłami politycznymi w Polsce i ich odmiennymi wizjami pozycji kraju na arenie międzynarodowej.