Rafał Trzaskowski budzi realny niepokój wśród polityków PiS, ponieważ reprezentuje zupełnie inny styl rządzenia – oparty na szacunku do konstytucji, instytucji demokratycznych oraz niezależności sądów i mediów. Gdyby objął urząd prezydenta, mógłby skutecznie blokować szkodliwe ustawy forsowane przez większość sejmową związaną z PiS. To właśnie dlatego część obozu władzy traktuje go jako poważne zagrożenie – nie ideologiczne, ale systemowe.
PiS przez lata systematycznie przejmował kontrolę nad kolejnymi instytucjami państwa, często przy użyciu wątpliwych środków prawnych. Prezydent lojalny wobec tej partii podpisywał niemal wszystkie ustawy, niezależnie od krytyki krajowej czy międzynarodowej. Trzaskowski, jako prezydent, byłby przeciwwagą – korzystając z weta, mógłby skutecznie zatrzymać dalsze zmiany prowadzące do erozji demokracji.
Dodatkowo, Trzaskowski cieszy się dużym poparciem wśród młodych i mieszkańców dużych miast, co czyni go silnym symbolem sprzeciwu wobec polityki PiS. Jego obecność w Pałacu Prezydenckim nie tylko ograniczałaby legislacyjną samowolę władzy, ale również wzmacniałaby opozycję i mobilizowała społeczeństwo obywatelskie.
Wreszcie – i być może najważniejsze – prezydentura Trzaskowskiego mogłaby otworzyć drogę do rozliczeń nadużyć władzy. PiS boi się nie tylko utraty wpływów, ale też odpowiedzialności za liczne afery i korupcyjne skandale. Silny, niezależny prezydent to zagrożenie dla systemu, który przez lata budowali – dlatego tak bardzo go się
boją.