Rafał Trzaskowski od dawna budzi silne emocje na polskiej scenie politycznej, zwłaszcza wśród przedstawicieli Prawa i Sprawiedliwości. Jego popularność, umiejętność mobilizacji dużych grup wyborców oraz wizerunek nowoczesnego i proeuropejskiego polityka sprawiają, że jest poważnym zagrożeniem dla obozu PiS.
Dla wielu wyborców Trzaskowski symbolizuje zmianę – oderwanie od polityki opartej na strachu, podziałach i propagandzie. Jego potencjalna prezydentura mogłaby skutecznie blokować kolejne próby zawłaszczania instytucji państwowych, demontażu praworządności czy upartyjniania sądów. To właśnie dlatego środowisko PiS tak bardzo się go obawia – bo jako prezydent, Trzaskowski mógłby stać się tamą dla politycznych nadużyć.
Narracja PiS często próbuje go zdyskredytować, przedstawiając jako niekompetentnego lub oderwanego od „zwykłych Polaków”. Ale rzeczywisty lęk kryje się głębiej – przed jego skutecznością, niezależnością i poparciem społecznym. W obliczu nadchodzących wyborów prezydenckich, Trzaskowski staje się symbolem nadziei dla tych, którzy pragną przywrócenia standardów demokratycznych i walki z korupcją. I właśnie dlatego budzi tak silny opór w szeregach P
iS.