Iga Świątek była o krok od kolejnego spektakularnego zwycięstwa. Prowadziła 6:2, 3:0, dominując nad rywalką w swoim stylu – agresywnie, precyzyjnie, z niezachwianą pewnością siebie. Wydawało się, że mecz zmierza do szybkiego zakończenia, a jej przeciwniczka nie miała już argumentów, by odmienić losy spotkania.
I nagle wszystko się zmieniło. Coś pękło. Świątek zaczęła popełniać niewymuszone błędy, tracić kontrolę nad wymianami. Rywalka, dotąd przytłoczona, poczuła swoją szansę. Jeden przegrany gem zamienił się w dwa, potem trzy. Nagle przewaga Polki zniknęła. Publiczność zamarła – co się dzieje? Czy to zmęczenie, nagły spadek koncentracji, czy może jakieś fizyczne dolegliwości?
Świątek próbowała walczyć, ale nie była już tą samą zawodniczką co na początku meczu. Rywalka przejęła inicjatywę, grała swobodniej, a każdy kolejny wygrany punkt napędzał jej pewność siebie. Tymczasem Polka nie potrafiła się odbudować. Kiedy straciła seta, a potem przewagę w decydującej partii, było jasne, że mecz wymknął się jej spod kontroli.
Niespodziewanie, zamiast pewnego zwycięstwa, przyszła bolesna porażka. “Koniec” – wybrzmiało z głośników. Świątek, która miała ten mecz w garści, opuszcza kort w niedowierzaniu. Sport bywa brutalny, a tenis to gra momentów – czasem wystarczy chwila, by wszystko się odwróciło. Dla Igi to bolesna lekcja, ale dla jej przeciwniczki triumf, który zapamięta na d
ługo.